مدیا

ارائه بازخورد به رئیس برخی اوقات ذهن افراد را شدیدا درگیر می‌کند چرا که هوش هیجانی کافی برای زمان‌بندی و ارائه‌ی بهینه را ندارند.

شرکت و محل کار شما هرچقدر هم که عالی بوده و رئیس بی‌نقض داشته باشید، قطعا مواردی برای تغییر به ذهنتان خطور می‌کند. در اینجا صحبت کردن در مورد مشکلات یا ارائه‌ی بازخورد به رئیس، کمی استرس‌زا است. شما قطعا قصد ندارید به افرادی که آینده‌تان را در دست دارند، توهین کنید. کارشناسان معتقدند با کمی استفاده از هوش هیجانی می‌توان انتقاد سازنده را با رئیس در میان گذاشت. در ادامه‌ی این مقاله‌ی زومیت راهکارها و مراحلی را برای اجرای هرچه بهتر این کار معرفی می‌کنیم.

اعتبار خود را حفظ کنید

مشکلات و کمبودهای مختلف، اثرات متنوعی را روی افراد دارند. اگر به اطراف خود نگاه کنید همکاران گله‌مند و آرام را در کنار یکدیگر مشاهده خواهید کرد. افراد آرام با آن که مشکلات را به‌وضوح دیده و حتی اذیت هم می‌شوند،‌ آنها را بروز نداده و هر روز بدون توجه به این موارد به کار خود مشغول می‌شوند. در مقابل، افراد همیشه شاکی، کوچکترین مشکل خود را به گوش همه‌ی افراد حاضر در شرکت می‌رسانند. نکته‌ی مهم این که قطعا رئیس شما هم این افراد همیشه شاکی را می‌شناسد.

قطعا اگر شما در رخدادهای گذشته تنها مشکلات بزرگ و مهم را گوشزد کرده باشید، تاثیر بازخوردهایتان بیشتر می‌شود. در این حالت وقتی برای درخواست یا بازخوردی به دفتر مدیر می‌روید، قطعا انتظار برخورد بهتری خواهید داشت. رئیس شما می‌داند که حتما موضوع مهمی باعث مراجعه‌ی شما به دفترش شده است. اگر پیش از این فردی همیشه شاکی بوده‌اید، از این به بعد شکایت‌های خود را به جای فریاد زدن، بنویسید. با این کار آنها را از ذهن خود خارج کرده و از طرفی، اعتبار خود را نیز حفظ خواهید کرد.

جلسه‌ای خصوصی برای طرح مشکل تنظیم کنید

قطعا رئیس شما کمتر از آن‌چه که فکر می‌کنید، شکایت و گله می‌شنود. بسیاری از کارمندان تنها به فکر تاثیر مثبت روی مدیران خود هستند. آنها در میان همکاران خود شکایت و گله‌مندی می‌کنند اما کمتر کسی این شکایت‌ها را مستقیما به گوش مدیر می‌رساند. قطعا یکی از دلایل حل نشدن مشکلات نیز پنهان کردن آنها از مدیران است. به‌هرحال اگر تصور می‌کنید مشکل مورد نظر شما مهم بوده و باید به گوش مدیران برسد، ترس را کنار گذاشته و به جلو بروید.

با اختصاص یک زمان مشخص، دیگر بهانه‌ای برای تعویق بازخورد ندارید

البته نحوه‌ی ارائه‌ی بازخورد و مشکل ارتباط مستقیمی به روحیات مدیر و شناخت شما از او دارد. قطعا همه‌ی مدیران در برابر بازخورد روی خوش نشان نمی‌دهند و برخی از آنها در دسته‌ی مدیران دیکتاتور قرار می‌گیرند. به‌هرحال برای بهبود شرایط، جلسه‌ای خصوصی و بدون عوامل مزاحم و تنش‌زا با مدیر پیشنهاد می‌شود. با اختصاص زمان کافی برای این کار، در محدودیت‌های مکانی و زمانی برای صحبت نخواهید بود و استرس کمتری خواهید داشت.

عموم افراد برای مطرح کردن مشکلات تا لحظات پایانی جلسات صبر می‌کنند. آنها به مقدار زیاد به مشکل و نحوه‌ی بیان آن فکر کرده و به دنبال کسب شجاعت پیش از صحبت کردن هستند. با اختصاص زمان مشحص جلسه با مدیر، دیگر بهانه‌ای برای فکر کردن ندارید و تمام تمرین‌ها را پیش از جلسه مرور می‌کنید.

جزئیات را به خوبی شرح دهید

اگر موضوع بازخورد در مورد تغییر بخشی خاص است، در صحبت‌های خود به طور جزئی به آن بپردازید. اگر در مورد یک حادثه یا اتفاق صحبت می‌کنید، روی رخداد پیش آمده و افراد درگیر تمرکز کنید. تنها از حقایق برای بیان نظر استفاده کنید. موقعیت را شرح داده و تاثیر آن روی کار خود و پیامدهای بعدی‌اش را به روشنی بیان کنید. از حدس زدن در مورد دیگران و انگیزه و دلیل رفتار آنها نیز خودداری کنید.

از حدس زدن در مورد انگیزه دیگران و علت اتفاقات خودداری کنید

اگر در مورد جزئیات دقیق نباشید، خودتان به دنبال دلیل اتفاقات خواهید رفت که عملکردی اشتباه است. اگر شما علت اتفاق پیش آمده را برای رئیس شرح دهید، با دو مشکل روبرو خواهید شد. مشکل اول این که اختمالا دانشی نسبی در مورد علت انجام کارها در شرکت دارید. در نتیجه در زمان توضیح دادن، بخش‌های اصلی موقعیت را در نظر نمی‌گیرید. رویکرد هوش هیجانی در این مرحله، نتیجه‌گیری و تصمیم‌گیری را بر عهده‌ی مدیر می‌گذارد چون او از دلایل آشکار و مخفی اتفاقات آگاه‌تر است.

شکل دوم این که برخی تصورات شما از دلیلی بروز مشکل، به تصوراتتان در مورد رفتارها و انگیزه‌های دیگران مربوط است. قطعا با این رفتار و تصور انگیزه‌‌ای که فرد مقابل در خودش نمی‌بیند، او را به حالت دفاعی خواهید برد.

با توجه به موارد گفته شده و در نظر داشتن آنها در زمان ارائه‌ی بازخورد، تا حدود زیادی از اضطراب شما در بیان کردن بازخورد کاسته می‌شود. با بازخورد مثبت احتمالا مدیرتان نیز تفکری دیگر در مورد شما می‌کند و علاوه بر قبول کردن بازخوردها، باز هم از شما طلب نظر و پیشنهاد می‌کند.

اپل سال گذشته از فیس آی‌دی در آیفون ۱۰ استفاده کرد و قرار است امسال هم چند آیفون و آیپد دیگر مجهز به این فناوری را عرضه کند.

سیستم دوربین TrueDepth استفاده شده در آیفون ۱۰ شامل یک لیزر کوچک فروسرخ به نام VCSEL‌ و یک حسگر است. VCSEL پرتوهای لیزر را به صورت فرد می‌تاباند و حسگر نقاط برخورد پرتوها با صورت کاربر را شناسایی می‌کند تا یک تصویر سه‌بعدی از صورت کاربر تهیه کرده و Face ID را فعال کند.

وبسایت دیجی‌تایمز مدعی است که شرکت‌های دخیل در زنجیره‌ی تامین VCSEL، به استفاده‌ی اپل از فیس آی‌دی در محصولات جدید خود بسیار خوشبین هستند. کوپرتینویی‌ها قصد دارند سه مدل آیفون و دو مدل آیپد جدید مجهز به فیس آی‌دی را در فصل پاییز به بازار عرضه کنند. این وبسایت پیش‌تر گزارشی منتشر کرده بود که در آن ادعا شده بود قطعات آیفون X به مقدار زیاد در اختیار اپل است، اما بعید به نظر می‌رسد که تولیدکنندگان VCSEL هم در این گزارش مد نظر قرار گرفته باشد، چرا که اپل اخیرا برای تهیه‌ی این قطعات مهم به تکاپو افتاده است. بدون شک اپل با تصمیم خود مبنی بر عرضه‌ی سه آیفون مجهز به فیس آی‌دی، موجب گسترش تولید تجهیزات لیزری مذکور شده است؛ بنابراین طبیعی است که اقداماتی برای افزایش تولید این قطعات حساس انجام دهد. غول فناوری تنها در یکی از این اقدامات، ۳۹۰ میلیون دلار در یکی از شرکت‌های تولیدکننده‌ی قطعات VCSEL در ایالات متحده سرمایه‌گذاری کرده است.

همان‌طور که پیش‌تر فاش شده است، اپل قصد دارد امسال سه آیفون جدید معرفی کند که یکی از آن‌ها مدلی رده‌پایین و مجهز به نمایشگر LCD است و دو مدل دیگر دارای نمایشگر OLED هستند. هر سه مدل به جای دکمه‌ی هوم و تاچ آی‌دی، مجهز به فیس آی‌‌دی هستند و همانند آیفون ۱۰ نمایشگر‌هایی با حاشیه‌های باریک و بریدگی بالای صفحه خواهد داشت. نسخه‌ی دارای نمایشگر LCD احتمالا جایگزین آیفون ۸ شده و صفحه‌نمایشی ۶.۱ اینچی خواهد داشت. قیمت این مدل ۷۰۰ دلار تخمین زده شده است.

اپل مدلی را هم به عنوان جایگزین آیفون X عرضه خواهد کرد. این نسخه نسبت به آیفون ۱۰ پیشرفت کرده و به پردازنده‌ی قدرتمند A12 مجهز خواهد بود. احتمالا اندازه‌ی نمایشگر این مدل هم ۵.۸ اینچ است و بدین ترتیب از نظر اندازه‌ی صفحه‌نمایش با آیفون ۱۰ برابر خواهد بود. تحلیلگران قیمت نسخه‌ی پایه‌ی این مدل را ۸۹۹ دلار تخمین زده‌اند.

مدل سوم که آیفون X Plus خوانده می‌شود، به نمایشگری ۶.۵ اینچی با پنل OLED مجهز است و قیمت ۹۹۹ دلار برای آن پیش‌بینی شده است. احتمالا اندازه‌ی بدنه‌ی این مدل با آیفون ۸ پلاس کنونی با صفحه‌نمایش ۵.۵ اینچی برابر خواهد بود. فضای اضافه‌ی مورد نیاز برای ۱ اینچ بزرگ‌تر کردن نمایشگر، از حذف حاشیه‌ها و البته تغییر نسبت تصویر تامین می‌شود. البته فراموش نکنید که نسبت تصویر رایج این روزهای دنیای موبایل (۱۸ الی ۱۹.۵ به ۹) هم تا حدودی به خوشدست‌تر شدن گوشی‌های هوشمند کمک کرده است.

دیجی‌تایمز در گزارش خود به دو آیپد جدید اپل هم اشاره کرده است. بنابر ادعای مینگ چی کو، اپل امسال دو مدل آیپد پروی بازطراحی شده‌ی ۱۲.۹ اینچی و ۱۱ اینچی را به بازار عرضه خواهد کرد. به تبعیت از آیفون X، این دو آیپد هم حاشیه‌های باریکی خواهند داشت و به جای دکمه‌ی سخت‌افزاری هوم از ژست‌های ناوبری بهره می‌برند. با حذف دکمه‌ی هوم، طبیعتا حضور حسگر تاچ‌آی‌دی هم در این دو تبلت منتفی است و وظیفه‌ی احراز هویت کاربر به فیس آی‌دی محول خواهد شد. بسیار بعید است که اپل بخواهد در بالای نمایشگر این دو تبلت بریدگی ایجاد کند. احتمالا کوپرتینویی‌ها به کاهش حاشیه‌ها و قرار دادن نمایشگری معمول مستطیلی در دل قاب فلزی قناعت خواهند کرد.

دیدگاه‌های خود را در مورد محصولات جدید اپل با ما و سایر دوستانتان در زومیت به اشتراک بگذارید.

 پژوهشگران موفق به کاشت ارگانوییدهای مغز انسان درون مغز موش شدند؛ پیشرفتی که قدمی مهم در راستای پزشکی ترمیمی است.

پژوهشگران موسسه‌ی سالک ]چندی پیش موفق به کاشت ارگانوییدهای مغز انسان (مغزهای مینیاتوری پرورش‌یافته در آزمایشگاه) درون مغز موش‌های آزمایشگاهی شدند؛ مغز میزبان، خون و مواد مغذی لازم را برای زنده‌مانی و رشد چندین ماه ارگانوییدهای مغز انسان که به‌اندازه‌ی یک دانه عدس هستند، فراهم می‌کند. البته این پایان کار نبوده و دانشمندان در تلاشند تا از این روش برای درک توسعه‌ی مغز انسان و بررسی اینکه آیا این موجودیت‌های ریز روزی ممکن است به‌عنوان کیت‌های ترمیم مغز عمل کنند و مناطق آسیب‌دیده و رشد نیافته‌ی مغز را جایگزین کنند، استفاده کنند. استاهویاک دانشمند عصب‌شناسی دانشگاه ایالتی نیویورک که به‌منظور مطالعه‌ی بیماری اسکیزوفرنی این ارگانوییدهای مغزی را ایجاد کرده بود، گفت:

این یک پیشرفت تکنیکی مهم است؛ یک گام اولیه‌ی بزرگ در جهت استفاده از ارگانوییدها در پزشکی ترمیمی.

هنگامی که پژوهشگران موسسه‌ی سالک آزمایش‌های خود را به‌طور خلاصه در نشست سالیانه‌ی جامعه‌ی علوم اعصاب ارائه کردند، منتقدان حوزه‌ی اخلاق زیستی سوالاتی در ارتباط با اینکه مغزهای کاشته‌شده‌ی انسانی روی هوش، هشیاری، آگاهی و هویت این موجودات به‌عنوان موش چه تاثیری خواهد گذاشت، مطرح کردند.

در مقاله‌ی منتشر شده در Nature Biotechnology، جزئیات چگونگی موفقیت تلفیق ارگانوییدهای انسانی در مغز موش‌ها آورده شده‌است و به یکی از این نگرانی‌ها نیز پرداخته شده‌است: حداقل در آزمایش‌هایی که دانشمندان انجام داده‌اند، ظاهرا موش‌هایی که دارای ارگانویید مغز انسان بودند، متفاوت یا با هوش‌تر نبودند؛ آن‌ها همچون موش‌های آزمایشگاهی معمول بودند. نخستین ارگانوییدهای مغز انسان در سال ۲۰۱۳ از سلول‌های بنیادی تولید شد و دانشمندان از آن‌ها برای ایجاد ساختارهایی مثل ساختار مغز جنین و تولید ده‌ها نوع مختلف از سلول‌های مغز و نیز برای شبیه‌سازی ناهنجاری‌های عصبی نظیر سندرم تیموتی استفاده کردند.

پژوهشگران امیدوارند که این ارگانوییدها بهتر از حیوانات آزمایشگاهی یا سلول‌های رشدیافته در محیط کشت، چگونگی توسعه‌ی مغز انسانی را مشخص کنند؛ هم وقتی حالت طبیعی دارند و هم زمانی که از حالت طبیعی خارج می‌شوند و از این راه اهداف بالقوه درمانی یا ویرایش ژنومی شناسایی شوند. اساس روش این است که ابتدا سلول‌های بنیادی انسانی را گرفته و آن‌ها را با سلول‌های مغز متمایز می‌کنند. این سلول‌ها تبدیل به موجودیت‌های چند میلیمتری می‌شوند که ساختار، جمعیت‌های سلولی و حتی فعالیت الکتریکی آن‌ها مشابه با مغز کامل است.

با این حال میزان تطابق با واقعیت در ارگانوییدها محدود است: وقتی آن‌ها رشد کنند و به‌اندازه‌ی بیش از چند میلی‌متر برسند، دیگر اکسیژن و مواد غذایی به سلول‌های درونی نمی‌رسد. فرِد گِیج که هدایت‌گر این مطالعه است، گفت:

رشد ارگانوییدها در دست‌های ما، حدودا پس از پنج هفته متوقف می‌شود و این بیشتر تابعی از اندازه است نه زمان. ما حتی برخی سلول‌های روی لبه‌ی ارگانوییدها را می‌بینیم که مرگشان در ده هفتگی آغاز شده و با گذشت زمان شدیدتر می‌شود.

این موضوع مانعی آشکار برای مطالعات طولانی‌مدت است؛ مثلا اگر هدف دنبال کردن توسعه‌ی مغز برای زمان‌های بیش از سه ماه باشد، چرا که در این مراحل این محصولات مغزی شروع به پژمرده شدن می‌کنند. کاشت ارگانوییدهای مغز انسان در مغز موش، مواد و شرایط مورد نیاز برای رشد و توسعه را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد.

ارگانویید مغز انسان (بخش درخشان) کاشته‌شده در قشر مغز موش

پژوهشگران موسسه‌ی سالک ارگانوییدهای مغز انسان را که در ظروف آزمایشگاهی برای ۳۱ تا ۵۰ روز رشد کرده بودند، برداشتند و وارد مغز موش‌هایی کردند که بخش کمی از بافت مغز آن‌ها برای ایجاد فضا برای پیوند ارگانویید‌ها برداشته شده‌ بود (۲۰۰ نمونه). از آن جایی که سلول‌های انسانی به‌منظور بیان پروتئین فلورسنت سبز، مهندسی ژنتیک‌شده بود، حباب‌های کوچک درخشان از دریچه‌ی شفافی که دانشمندان در جمجمه‌ی موش‌ها چسبانده بودند، نمایانگر بودند. در این ارگانوییدها، طی دو تا ۱۲ هفته نورون‌های اضافی پدید آمدند؛ از جمله آن‌هایی که در مناطق بسیار خاص قشر مغز انسان وجود دارند، سلول‌های گلیا شامل آستروسیت‌ها و سلول‌های بنیادی عصبی.

طی ۱۴ روز تقریبا در تمام ارگانوییدها شبکه‌ی غنی از رگ‌های خونی حمل‌کننده‌ی مواد مغذی و اکسیژن توسعه پیدا کرد و به آن توانستند تا ۲۳۳ روز زنده بمانند. ساختار و بلوغ سلول‌ها نظیر یک نوزاد تازه تولد یافته بود. ارگانوییدهای پیوندشده اکسون‌هایی (رابط‌های بیولوژیکی که سیگنال‌های مغز را از یک نورون به نورون دیگر منتقل می‌کنند) نیز به دو طرف مغز موش ارسال کردند (نه فقط در سمتی که دریچه وجود داشت) و چنان سیناپس‌های قوی با نورون‌های موش ایجاد کردند که فعالیت عصبی دو گونه‌، هماهنگ شده بود. عابد منصور نویسنده‌ی مقاله می‌گوید:

وقتی نورون‌ها با هم برانگیخته می‌شوند، به‌معنای آن است که آن‌ها با هم ارتباط برقرار کرده‌اند و شبکه‌های عصبی تشکیل داده‌اند.

با این حال هیچکدام از ترکیب‌های موش-انسان یادگیری بهتری نسبت به آنهایی که فقط دارای مغز موش بودند، نداشتند. دانشمندان موش‌ها را درون فضاهایی که در لبه‌های آن ۲۰ سوراخ تعبیه شده بود، قرار دادند و به‌آرامی آن‌ها را به منفذی که به یک تونل فرار می‌رسید، هدایت کردند (حفره‌های دیگر دارای انتهاهای بسته بودند) و سپس برای آزمون حافظه‌ی آنها، اجازه دادند تا دوباره خودشان این کار را انجام دهند. در روز نخست آزمایش، موش‌های دارای ارگانوییدهای مغز انسان اشتباهات کمتری انجام دادند و اغلب توانستند مسیر درست را تشخیص دهند اما در روز دوم این حالت از بین رفت. گیج گفت:

ما آزمایشات رفتاری را به صورت سطحی انجام دادیم. من فکر می‌کنم که هنوز زود باشد که پاسخ محکمی در مورد این سوال مهم ارائه کنیم. آزمون حفره‌ی فرار خیلی خاص است؛ در این نقطه من نمی‌توانم دیگر تاثیرات رفتاری را نادیده بگیرم.

پیشرانه ۴ لیتری V8 مرسدس بنز AMG که در تمامی مدل‌های مرسدس بنز سری 63مورد استفاده قرار می‌گیرد، یک تحول تکنولوژیک در صنعت خودروسازی  است.

با معرفی خودروی مرسدس AMG GT در سال ۲۰۱۴، آلمانی‌ها از یک پیشرانه جدید نیز رونمایی کردند. پیشرانه ۴.۰ لیتری خورجینی هشت سیلندر مرسدس AMG مجهز به توربوشارژر دوگانه و با کدهای ساخت داخلی M176 ،M177 و M178، جایگزین پیشرانه قبلی ۵.۵ لیتری خورجینی هشت سیلندر شد. در نتیجه روند کاهش اندازه در خودروهای اسپرت مرسدس بنز برای این شرکت به ارمغان آمد. در ابتدا، این پیشرانه در بزرگ‌ترین مرحله توسعه تا ۵۱۰ اسب بخار قدرت دارد؛ در حالی که این میزان تا ۶۳۹ اسب بخار نیز امکان‌پذیر است، مانند نسخه چهاردر کوپه مرسدس AMG GT 63 S. چهار سال پس از معرفی آن، پیشرانه هشت سیلندر به عنوان سیستم محرکه مناسبی برای مدل‌های 63 در میان محصولات مرسدس AMG به شمار می‌رود. در نسخه‌های تیون‌نشده، مرسدس بنز پیشرانه‌هایی نیز ارائه می‌دهد که چندان شناخته‌ شده نیستند. این پیشرانه‌ها نسبتا ارزان هستند و از غیرفعال کردن سیلندرها برای صرفه‌جویی در مصرف سوخت بهره می‌برند.

پیشرانه خورجینی هشت سیلندر مرسدس AMG از لحاظ فنی بسیار به پیشرانه‌های چهار سیلندر سری M133 (از سال ۲۰۱۳ در A۴۵ مورد استفاده قرار می‌گیرد) نزدیک است. به طور ساده، دو عدد از این چهار سیلندر گرفته شده و به یک کارتر کوچک تبدیل شده‌اند. پیشرانه مرسدس AMG و مدل چهار سیلندر دارای حجم ۳۹۸۲ سی‌سی، قطر یکسان (۸۳ میلی‌متر)، فاصله سیلندر‌ (۹۰ میلی‌متر) و طول کورس یکسان (۹۲ میلی‌متر) هستند. نسبت تراکم نسبت به نسخه M133 افزایش یافته است، در حالی که پیشرانه چهار سیلندر کوچک با نسبت ۸.۶: ۱ فشرده می‌شود ولی نسخه خورجینی هشت سیلندر بی‌توربو با نسبت ۱۰.۵: ۱ کار می‌کند. مرسدس بنز از آلومینیوم آلیاژی برای ساخت پیستون پیشرانه V8 خود استفاده می‌کند. وزن کم‌‌تر آن‌ها ممان اینرسی کوچک‌تری نسبت به پیستون‌های معمولی فولادی ایجاد می‌کند و باعث می‌شود که پیشرانه بیش‌تر دور بگیرد و تنش‌های کمتری نیز به شاتون‌ وارد شود. 

مرسدس بنز با استفاده از فناوری نانواسلاید (Nanoslide) برای کاهش اصطکاک بین پیستون‌ها و سیلندرها، دیواره‌های سیلندر را با یک لایه بسیار نازک (۰.۱۰ تا ۰.۱۵ میلی‌متر) از آهن و کربن پوشانده است. پس از آن سیلندر صاف خواهد شد تا سطحی نزدیک به سطح آینه‌ای ایجاد شود. کارتر آلومینیومی پیشرانه از طریق ریخته‌گری ماسه‌ای تولید می‌شود و می‌تواند فشاری تا ۱۳۰ بار را تحمل کند. هیچ گونه تسمه‌ دندانه‌داری برای انتقال حرکت وجود ندارد و چهار میل‌بادامک قابل‌تنظیم از طریق زنجیر تایمینگ عمل می‌کنند. در نسخه M178 از نوعی پمپ آب (واتر پمپ) استفاده می‌شود که مایع خنک‌کننده را در داخل بلوک سیلندر با ظرفیت ۴۲۰ لیتر بر دقیقه پمپاژ می‌کند.

پیشرانه هشت سیلندر خورجینی مرسدس AMG دارای دو توربوشارژر است؛ مشخصه اصلی این نوع پیشرانه، مکان قرارگیری توربوشارژرها است: قرارگیری در داخل مقطع وی-شکل. به این معنی که توربوشارژرها در خارج از قسمت V سیلندر‌ها نصب نمی‌شوند و دقیقا بین دو سطح قرار دارند. این اولین پیشرانه مرسدس بنز با چنین ترتیبی است. چنین موقعیتی برای نصب توربوشارژر، همراه با دریچه‌های منحرف‌کننده قابل تنظیم الکترونیکی، تاثیر خاصی بر پاسخ پیشرانه دارد؛ زیرا هوای تازه و فشرده تنها یک مسیر کوتاه برای رسیدن به سوپاپ‌های ورودی دارد. گاز خروجی نیز به سرعت به سمت توربین‌های سوپرشارژر می‌رود تا سرعت آن‌ها را به بیش‌ترین مقدار ممکن افزایش دهد. موقعیت نصب جدید، هیچ گونه مشکلاتی حرارتی برای پیشرانه به همراه نمی‌آورد. وجود اینترکولر تضمین می‌کند که هوا تا ۱۴۰ درجه سانتی‌گراد گرم شود و به دلیل فشرده‌سازی می‌تواند با حداکثر دمای ۲۵ درجه سانتی‌گراد به محفظه احتراق برسد.

برای اطمینان از عملکرد سیستم روغنکاری پیشرانه در دورهای بالا، برای مدل‌های با کد ساخت M178، سیستم روانکاری با مخزن خشک (Dry Sump Lubrication) مورد استفاده قرار می‌گیرد. این سیستم روغن‌کاری که برگرفته از خودروهای فرمول یک است، از نظر مکانیزم با سیستم روغن‌کاری معمولی (Wet Sump) تفاوت دارد. سیستم روغن‌کاری با کارتر خشک بیش‌تر در خودروهای با عملکرد بالا کاربرد دارد. در سیستم کارتر خشک، مقداری روغن اضافه در یک مخزن جداگانه نگه‌داری می‌شود، بنابراین در پیچ‌های طولانی احتمال اینکه روغن به پیشرانه نرسد، کمتر خواهد بود. این پیکربندی برای مدل GT از مرسدس AMG و استون مارتین DB11 محفوظ است.

برخلاف سیستم روانکاری معمولی مخزن تر در پیشرانه‌های خورجینی هشت سیلندر، روغن در مخزن خود قرار دارد و در مخزن روغن موتور (کارتر) ریخته نمی‌شود. به این معنی که از فرستادن هوا به جای روغن به داخل مجاری جلوگیری می‌کند و جلوی از بین رفتن فیلم روغن در قسمت‌های مختلف را نمی‌گیرد. مخزن روغن دارای دوازده لیتر روان‌کننده است که در طول عملیات روان‌کاری، ۹ لیتر آن در مدار روغنکاری جریان می‌یابد. فشار پمپ تا ۲۵۰ لیتر بر دقیقه است، به همین دلیل روغن تنها حداکثر پنج ثانیه از زمان خود را در کارتر می‌گذراند. در سیستم کارتر خشک می‌توان پیشرانه را در ارتفاع پایین‌تری نصب کرد، چرا که کارتل در این نوع سیستم عمق کمتری دارد، در نتیجه مرکز ثقل خودرو بهبود پیدا می‌کند.

مدل‌هایی که از این پیشرانه و سطح قدرت استفاده می‌کنند

بسته به کاربرد، پیشرانه چهار لیتری خورجینی هشت سیلندر مرسدس AMG مجهز به توربوشارژر دوگانه با سه کد مختلف و حداکثر هشت سطح قدرت وجود دارد. این پیشرانه مانند نسخه M176 برای مدل‌های مرسدس بنز بدون اعمال آرم AMG استفاده می‌شوند؛ در این‌جا قدرت بین ۴۲۲ و ۴۶۹ اسب بخار متفاوت است. در حالی که نسخه M177 از پیشرانه مرسدس AMG از محدوده قدرت بین ۴۷۶ تا ۶۳۹ اسب بخار بهره می‌برد. کد ساخت M178 نیز برای مدل‌های GT مرسدس بنز محفوظ است، اما به عنوان پیشرانه مشترک در استون مارتین DB11 و استون مارتین ونتیج V8 نیز استفاده می‌شود. در این نسخه محدوده قدرت خروجی بین ۴۷۶ تا ۵۸۵ اسب بخار گسترش می‌یابد.

پیشرانه کد M176 در انواع مدل‌ها از جمله شاسی‌بلند مرسدس بنز G 500، کوپه S 560، سدان و کوپه S 560 4Matic و مرسدس میباخ S 560 4Matic مورد استفاده قرار گرفته است. قدرت در مدل شاسی‌بلند به ۴۲۲ اسب بخار و در سایر مدل‌ها به ۴۶۹ اسب بخار می‌رسد. گشتاور این مدل‌ها نیز بین ۶۵۰ تا ۷۰۰ نیوتن‌متر متغیر است. 

پیشرانه کد M177 نیز که روی خودروهای مرسدس بنز 63 (کلاس‌های C، GLC، GT و S) نصب می‌شود، با محدوده قدرت بین ۴۷۰ تا ۶۴۰ اسب بخار و محدوده گشتاور بین ۶۵۰ تا ۹۰۰ نیوتن‌متر عرضه شده‌اند. پیشرانه کد M178 نیز در خودروهای مرسدس AMG GT، استون مارتین DB11 (مدل رودستر و کوپه)، مرسدس AMG GT S و مرسدس AMG GT C مورد استفاده قرار می‌گیرد. محدوده قدرت در این نسخه از ۴۶۰ تا ۵۸۵ اسب بخار متغیر است، در حالی که گشتاور از ۶۰۰ تا ۷۰۰ نیوتن‌متر تغییر می‌کند.

هرچند دونالد ترامپ شرکت‌هایی مانند آمازون را یکی از مسببین سلطه‌ی چین بر بازار آمریکا به‌ شمار می‌آورد؛ اما سیستم پست ایالات متحده در این بازی نقش پررنگ‌تری دارد.

عبارت «ساخت چین» یا همان Made in China، عبارتی است که امروزه روی طیف وسیعی از کالاهای مورد استفاده‌ی ما نقش بسته است. در یک بازه‌ی بیست ساله، سهم چین از تولید جهانی ده برابر شده و از ۲.۵ درصد به ۲۵ درصد رسیده‌ است؛ اما چشم‌بادامی‌ها بخش زیادی از این پیشرفت سریع را مدیون تجارت الکترونیک هستند. شرکت‌هایی مانند ebay و آمازون با متصل کردن تولید‌کنندگان چینی به مصرف‌کنندگان آمریکایی، توانسته‌اند میلیاردها دلار به جیب بزنند. همین ارتباط نیز باعث شده سقف بدهی تجاری ایالات متحده به چین در سال گذشته‌ی میلادی به حدی بی‌سابقه برسد؛ اما دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، مجدانه در تلاش است تا این آمار را تغییر دهد.